हॅलो वाचकांनो आज मी तुम्हाला Kho Kho Information in Marathi – खो-खो खेळाबद्दल माहिती मराठीत देणार आहे. तर चला बघुयात. आणखी वाचा – क्रिकेट बद्दल माहिती
Contents
माहिती – Kho Kho Information in Marathi
आपल्या सर्वांना परिचित असलेला असा हा खो-खो खेळ फार पूर्वीपासून खेळला जातो. हा खेळ शहरात व खेड्यात गावागावांतून खेळला जातो. पूर्वी या खेळासाठी काही नियम नव्हते, परंतु आधुनिक काळात या खेळासाठी काही नियम तयार केले आहेत. हा मैदानी खेळ आहे.
खेळाचे मैदान – या खेळासाठी मैदान आयताकृती असावे लागते. या मैदानाची लांबी साधारणपणे २५ ते २७ मी. असते व मैदानाची रुंदी १३ ते १५ मी. असते. मैदानातील लांबीच्या बाजूच्या रेषेला ‘बाजू रेषा’ व रुंदीच्या बाजूच्या रेषांना अंतिम रेषा’ म्हणतात.
अंतिम रेषेपासून २.७० मी. मैदानाच्या आत दोन्ही बाजूंना दोन खांब रोवलेले असतात. मध्य रेषेची लांबी साधारणपणे २२.६० मी. असते. मध्य रेषेवर आठ क्रॉस रेषा असतात. खो-खो च्या मैदानात दोन खांबांमधील अंतर १८ मी. असते व खांबाची उंची १ मीटर असते.
खेळाचे नियम – हा खेळ दोन संघांत खेळला जातो. प्रथम पंच नाणेफेक करण्यास सांगतात. नाणेफेक जिंकणारा संघ पळती किंवा पाठलाग यांची निवड करतो. पाठलाग करणारे खेळाडू असलेल्या खेळाडूस खो’ देतात. मात्र खो हा शब्द उच्चारणे आवश्यक असते. जर एखाद्या खेळाडूने नियमभंग केला तर त्याला बाद ठरविले जाते.
खेळाडूंची संख्या – या खेळात १२ खेळाडू असतात. त्यातील ९ खेळाडू प्रत्यक्ष खेळामध्ये भाग घेतात व ३ खेळाडूराखीव असतात.
पोशाख – टी शर्ट, हॉफ पँट, पायमोजे, बूट असा हा खेळ खेळणाऱ्या खेळाडूंचा पोशाख असतो.
इतर माहिती – हा खेळ खेळण्यासाठी वयाचे बंधन नसते. महिला, पुरुष, मुले, मुली सारेजण हा खेळ खेळू शकतात. हा खेळ घरासमोरील अंगणात, बागेमध्ये वापळण्यासाठी जेथे जागा असेल तेथे हा खेळ खेळला जातो.
परंतु अलीकडे शाळा व कॉलेजमध्ये खो-खोच्या स्पर्धा घेतल्या जातात व खेळाचे राज्यस्तरीय सामने पण खेळले जातात. या खेळात दोन पंच असतात.
एक वेळ-अधिकारी असतो. दोन अधिकारी गुण लिहीत असतात. ज्या संघाचे गुण अधिक होतात तो संघ जिंकतो. अशा प्रकारे खो-खो हा खेळ खेळला जातो.
भारतीय खो खो चे काही लोकप्रिय खेळाडू
- सतीश राय
- सारिका काळे
- पंकज मल्होत्रा
- मंदाकिनी माझी
- प्रवीण कुमार
काय शिकलात?
आज आपण Kho Kho Information in Marathi – खो-खो खेळाबद्दल माहिती मराठीत पहिली आहे. पोस्ट वाचल्याबद्दल मनापासून धन्यवाद.
खाली “खो-खो” या लोकप्रिय भारतीय खेळाविषयी संपूर्ण माहिती मराठीत दिली आहे. हा निबंध / माहिती विद्यार्थ्यांसाठी प्रकल्प, भाषण किंवा निबंध लेखनासाठी उपयुक्त आहे.
🏃♂️ खो-खो – मराठीत माहिती
🔹 परिचय
खो-खो हा भारतातला प्राचीन आणि पारंपरिक मैदानी खेळ आहे. तो वेग, चपळता, रणनीती आणि सहकार्य यांचा सुंदर संगम आहे. भारतात विशेषतः शालेय स्तरावर खो-खोला खूप महत्त्व आहे.
🔹 खो-खोचा इतिहास
खो-खो या खेळाचा उगम प्राचीन भारतात झाला. याला मूळत: “रथेर खो” असे म्हणत. पुढे याचा विकास झाला आणि १९५९ साली अखिल भारतीय खो-खो महासंघ स्थापन करण्यात आला.
🔹 खेळाची रचना
-
खेळाचे मैदान आयताकृती असते.
-
यामध्ये ९ मांड्या (cross lanes) असतात.
-
प्रत्येकी ९ खेळाडूंची दोन संघं असतात.
-
एक संघ आक्रमक (धावणारा), दुसरा बचाव करणारा (बसलेला) असतो.
-
खेळात “खो” देऊन आपल्या संघातील पुढच्या खेळाडूस पुढे पाठवलं जातं.
🔹 खो-खो कसा खेळला जातो?
-
एक संघ मधल्या मांड्यांवर बसतो.
-
एक खेळाडू उभा राहतो, तो पकडण्याचा प्रयत्न करतो.
-
पळणारे ३ खेळाडू प्रतिस्पर्धी असतात.
-
“खो” देत देत, पाठलाग करणारा खेळाडू पळणाऱ्याला पकडतो.
-
जो संघ जास्त वेळ बचाव करू शकतो किंवा लवकर विरोधकाला पकडतो, तो जिंकतो.
🔹 महत्त्व
-
खो-खो खेळामुळे शारीरिक क्षमता, झपाटलेपणा, सहकार्य, आणि एकाग्रता वाढते.
-
हा खेळ संघभावना, नेतृत्त्वगुण आणि सुसंवाद कौशल्य विकसित करतो.
🔹 खो-खो स्पर्धा
-
भारतात राज्यस्तरीय, राष्ट्रीय आणि शालेय स्पर्धा घेतल्या जातात.
-
आता आंतरराष्ट्रीय पातळीवरही भारताने खो-खो लीग आणि Asian Championship मध्ये सहभाग सुरू केला आहे.
🔹 निष्कर्ष
खो-खो हा भारताचा गौरवशाली पारंपरिक खेळ असून याला जागतिक स्तरावर पोहोचवणे ही आपल्या सर्वांची जबाबदारी आहे. या खेळाने विद्यार्थ्यांमध्ये नवचैतन्य, आरोग्य आणि संघभावना निर्माण होते.
हवे असल्यास याच माहितीचे 10-12 ओळींचे संक्षिप्त भाषण, स्लोगन्स, किंवा PPT साठी पॉइंट स्वरूप देऊ शकतो. सांगायचं का?