कधी दगडफेक, कधी जाळपोळ
एसटीच होते शिकार असा का?खेळ
आता तिच्या लेकरांची होतेय घुसमट
जीवनाची त्यांच्या चाललीय फरफट//१//
सेवेची तळमळ साऱ्यांची आहे
एस टी नित्य हसावी हीच आस आहे
प्रवाशी सुरक्षित एस टी तच आहे
एस टी चाच प्रवास सुखाचा आहे//२//
पुन्हा मनमोकळे पणाने धावावी एस टी
दास तिचे नसो कधी दुःखी कष्टी
रिकामे असु नये कधीही “थांबे”
हिच सदिच्छा चरणी जगदंबे //३//
राबणारे हात रिकामे,असू नये
आर्थिक संकट कधी ओढवू नये
मनमोकळे पणाने धावावी एस टी सदा
येऊ नये तिच्यावर कधीही आपदा//४//
कवी: जनार्दन बाळा गोरे औरंगाबाद.
बसवरील मराठी कविता (Best Marathi Kavita on Bus)
बस म्हणजे एक अनोखी अनुभवयात्रा आहे, जिथे अनेक लोक एकाच छताखाली एकत्र येतात. या प्रवासात अनेक विविध गोष्टी घडतात, आणि त्यावर आधारित कविता खूप सुंदर असू शकतात. खाली दिलेली एक बसवरील मराठी कविता तुमच्या आवडीनुसार होईल.
बसवरील कविता:
बसच्या प्रवासात
बसचा आवाज ऐकू येतो,
कधीकधी सुख, कधी दुःखाने भिजतो.
दुसऱ्या कड्यावर उभा असतो,
रस्त्याच्या कड्यापाशी एक अनोखा प्रवास सुरू होतो.
वळण घेते रस्ता,
प्रत्येक वळणात एक गोष्ट लपलेली असते.
जगाच्या धावपळीत,
बस अजूनही धीम्या गतीने चालते.
माणसं जातात, येतात,
नवीन चेहऱ्यांची ओळख होते,
कधी हसता, कधी गप्प बसता,
आणि कधी हळूच एकटा चूप राहता.
एक माणूस तिकिट शोधतो,
दुसरा बस सोडायला चुकतो.
कधी कोणाचा चेहरा नविन असतो,
कधी एखादी गोष्ट जुनी आठवते.
वळण घेतो रस्ता,
चालू राहतो प्रवास,
यात्रेच्या प्रत्येक क्षणात,
काहीतरी शिकवण असते.
रात्रीची बस आणि दिवसा बस,
प्रत्येक प्रवासात बदल असतो,
कधीही स्थिर नाही जीवन,
सर्व काही वळण घेऊन चालत राहते.
कविता: बस आणि त्या प्रवासाची गोष्ट
बसची प्रत्येक सवारी,
एक नवा अनुभव देऊन जाते,
कोणीतरी हसतं, कोणीतरी रडतं,
संपूर्ण रस्ता एक कथा सांगते.
जणू प्रत्येक वेळी एक नवा अध्याय,
कुठे ती चालते, कुठे थांबते,
तिथे प्रत्येक चेहरा काहीतरी सांगत असतो,
आणि प्रत्येक श्वास एक विचार उचलत असतो.
चढताना कधी दम लागतो,
कधी प्रवासात शांततेचे रूप दिसते,
समोरच्या खिडकीतून आकाश दाखवतं,
आणि हसऱ्या चेहऱ्यांचे चंद्र असे अर्पण करतं.
बसवरील हा प्रवास,
त्यातली सर्व लोकं,
कधी नवा ओळख, कधी नवा विचार,
कधी एकतर त्या बसने दिला अनुभव असतो.
कविता – “बस आणि प्रवास”
अलिकडच्या दिवसांतील प्रवास,
वातावरण गडद, आणि बस रंगावलेली.
जणू प्रत्येक वेळचा रस्ता,
एक नवा शिकवण सांगणारा!
बस घेतली, तिकिट घेतले,
थोडं जवळीकता, थोडं दु:ख,
हसता हसता एक गोष्ट गहिरं
आणि प्रत्येक वेळी एक नविन विचार!
वळण घेतो रस्ता, वळण घेतो हसरा चेहरा,
चालत जाणा-या प्रवासात थांबणं होतं नाही.
नवे संवाद, नवा चेहरा,
बसच्या खिडकीत बाहेर उभा असलेल्या खूप विचारांमध्ये परिपूर्ण.
निष्कर्ष
बस ही एक अशी गोष्ट आहे, जी केवळ एक परिवहन साधन नाही, तर ती एक प्रवास आहे, जी जीवनाच्या प्रत्येक वेगळ्या दृष्टीने शिकवण देते. प्रत्येक प्रवास, प्रत्येक भेट, प्रत्येक आवाज आपल्या मनावर छाप ठरवतो. आणि त्या क्षणांमध्ये एक वेगळीच कविता तयार होते.